Over onze ambassadeurs

Ik wil de vooroordelen/taboes ten aanzien van psychische aandoeningen uit de wereld helpen door open, eerlijk en kwetsbaar mijn verhaal te doen. Dat doe ik in de vorm van het geven van lezingen en het schrijven van artikelen, blogs, reportages en interviews. Niet alleen voor mijn eigen website en volgers op social media, maar ook voor andere stichtingen en organisaties.

Tevens ben ik bezig met mijn autobiografie over mijn leven met borderline, depressie en zelfbeschadiging waar ik in de toekomst mee door het land wil. Ik hoop op meer bespreekbaarheid over moeilijke onderwerpen en wil laten zien dat een leven met een psychische aandoening ook echt de moeite waard is.

Inzetbaar voor:
Lezingen voor verschillende doelgroepen waarin mijn persoonlijke verhaal centraal staat, het schrijven van blogs, artikelen etc. voor op de website en social media van diverse organisaties.

Openheid helpt bij de acceptatie van mijn psychische kwetsbaarheid. Acceptatie helpt bij mijn gezondheid en functioneren. Het nodigt daarnaast anderen uit om meer openheid over hun kwetsbaarheid te geven.

Inzetbaar voor:
Het geven van gastlessen.

Van hokjesdenken wordt niemand beter. Sterker nog: je kunt er ziek van worden en blijven. Het is mijn ambitie om onze – dus ook mijn eigen – denkbeelden flexibel te houden en te blijven kijken naar de mens die voor je staat.

Vanuit mijn eigen ervaring als mens en als manager reik ik organisaties graag een andere invalshoek aan als het gaat om medewerkers met een psychische kwetsbaarheid. Zijn ze wel zo ‘anders’? Daarnaast daag ik hulpverleners uit om een psychische aandoening als een psychose ook eens op een andere manier te bekijken en zichzelf kritisch af te vragen of de huidige aanpak daar ook bij past. Ook mensen met een psychische kwetsbaarheid passen niet altijd in een hokje.

Gastlessen, workshops, presentaties, interviews, als sparringpartner.

Veel mensen denken bij stemmen horen aan schizofrenie en psychose. Toch hoort zo’n 13% van de geestelijk gezonde mensen wel eens een stem. Stemmen horen is dus niet per definitie een symptoom van schizofrenie, maar een bijzondere ervaring waar je mee om kunt leren gaan.

Afgelopen jaren heb ik me vooral verdiept in het omgaan met stemmen horen (en andere vormen van bijzonder zintuiglijke waarnemingen). Ik heb daar geen persoonlijke ervaring mee maar kwam als ervaringswerker in de ggz vaak mensen tegen die daar mee worstelden. Zij vertelden eigenlijk allemaal hetzelfde, namelijk dat er wel ruimte was om de symptomen hiervan te bespreken en te behandelen maar dat er niet of (te) weinig ruimte was om over de stemmen zelf te praten. Ik ben inmiddels facilitator van de cursus ‘Leren omgaan met stemmen horen’ en zie wekelijks hoe bevrijdend het is om er wél over te praten en je erin te verdiepen. Het is mijn doel om het stemmen horen bespreekbaar te maken door middel van kennis te delen.

Ik wil heel graag meer vertellen over het (leren) omgaan met stemmen horen omdat daar nog een enorm stigma op drukt. Vanuit persoonlijke ervaringen kan en wil ik vertellen over huiselijk geweld, borderline, suïcidale gedachten en plannen, opname in de ggz, hechtingsproblematiek, eenzaamheid door ontwrichtende levensgebeurtenissen, hoe ik van een doelloos, nutteloos, zinloos en hopeloos leven de stap heb kunnen zetten naar een zinvolle invulling van mijn leven.

Graag wil ik het onbekende en onzekere rond psychoses doorbreken, en wil ik vooral ook de kracht, in positieve zin, van psychische aandoeningen laten zien. Ieder mens telt mee, en heeft de ander nodig.

Voorlichting, lezingen, rollenspel en interviews rond de onderwerpen verwarde personen, psychoses, jeugdpsychiatrie en psychische aandoeningen en diversiteit onder kinderen en jongeren. Van basisonderwijs tot en met wetenschappelijk onderwijs.

Als geen ander weet ik (inmiddels) hoe belangrijk delen van wat er in je leeft met anderen is voor het herstelproces. Delen van je eigen kwetsbaarheid op welk vlak dan ook, maakt dat er ruimte ontstaat voor gelijkwaardigheid. Er ontstaat (h)erkenning voor dat waar je mee worstelt. Pas dan krijgt herstel ook ruimte. Daarnaast is (zelf)stigma een van de grootste herstelbelemmerende factoren. Dat openbreken en bespreekbaar maken leidt tot begrip, erkenning, gelijkwaardigheid en daarmee tot hoop en herstel. “Je hoeft het niet alleen te doen” en “Er is altijd hoop”.

Spreken over stigma, eetstoornissen, ervaringsdeskundigheid en herstel. Colleges en gastlessen.

De negatieve beeldvorming over mensen met psychische aandoening afgezet tegen statistische cijfers klopt niet. Ik zet me in voor een beeld dat wel klopt. De meerderheid van de mensen met een psychische aandoening (bijna 70%) kan en wil werken (al dan niet met aanpassingen). En is ook niet gevaarlijk. De totale groep mensen die op dagelijkse basis veel last heeft van hun psychische aandoening, of tegen wie de maatschappij beschermd moet worden is vele malen kleiner. Dit is hoe de verhoudingen liggen. Maar dit klopt niet met het heersende beeld in de maatschappij, media en zelfs binnen de ggz. Mensen zeggen tegen mij dat ik een uitzondering ben, omdat ik ondanks drie psychoses en (gedwongen) opnames psycholoog ben geworden en 20 jaar werkervaring heb. Dit klopt niet: Ik ben geen uitzondering. Ik hoor tot de grote groep van 70%… Mijn openheid, dát is het enige verschil. Openheid is en blijft een persoonlijk keuze. Ik hoop met mijn openheid te laten zien dat er hoop is op herstel en goede perspectieven. Een psychische aandoening hoeft geen belemmering te zijn om het leven te leiden dat je wil.

Lees ook ‘Al haar angsten bleken ongegrond ‘ – Dit heeft het ambassadeurschap Anita gebracht

Presentaties, onderzoek en beleid

Ik heb een droom: een werkomgeving waar begrip is voor mensen met een psychische kwetsbaarheid, waar je jezelf kan en mag zijn. Een organisatie waarin alle medewerkers zich gewaardeerd en gerespecteerd voelen en die verschillen verwelkomt en benut. Jezelf openstellen lijkt kwetsbaar, maar is de enige manier om echt te groeien!

Ik zet mij in om psychische gezondheid op de werkvloer beter bespreekbaar te maken. Zeker ook op het werk blijft het moeilijk om hierover met elkaar te praten. Vragen die meteen oppoppen zijn: kan ik nog wel blijven werken, krijg ik nog wel promotie en gaan ze mij ontzien? In gesprek met je collega’s of met je manager kan het helpen hierover te praten en eventueel aanpassingen in je werk te doen.

Trainingen, workshops en presentaties bij organisaties.

Mijn eigen ervaringen met ontwrichting en herstel vormden de belangrijkste aanleiding om voor een opleiding tot hulpverlener te kiezen. Toen ik in het najaar van 2013 startte met de opleiding SPH begon ik langzaam maar zeker te ervaren hoe het was om weer een doel te hebben in het leven, nieuwe rollen eigen te maken, en mijn talenten te ontdekken en ontplooien. Mijn cliëntverleden bleek een rijkdom aan ervaringen te bevatten en een ongekende bron van kracht en inspiratie te zijn.

Inmiddels ben ik afgestudeerd ggz-agoog en maak ik in verschillende rollen nadrukkelijk gebruik van mijn eigen ervaringskennis over herstelprocessen. Eind 2015 kwam ik in aanraking met Samen Sterk zonder Stigma. De missie en boodschap van Samen Sterk zonder Stigma trof mij in het hart. Toen ik zelf te maken kreeg met psychische problemen en in de hulpverlening terechtkwam, ervoer ik hoe groot de impact van stigma kan zijn. Ik besloot deze ervaringen expliciet in te zetten en werd actief als ambassadeur. Door het delen van mijn eigen herstelverhaal zet ik me in om het taboe op psychische aandoeningen te doorbreken. Ik geloof in de kracht van kwetsbaarheid en hoop door mijn openheid bij te dragen aan een veilige omgeving waarin eenieder open kan zijn over zijn/haar psychische kwetsbaarheid. Ook zorgprofessionals!

Gastcolleges in het onderwijs (sociaal werk en aanpalende opleidingen), workshops en als spreker op congressen. Mede door mijn opleiding tot ggz-agoog ben ik in staat mijn persoonlijke ervaringen te verbinden aan theorie en praktijk en weet ik vanuit een integrale visie diverse herstelthema's aan te vliegen.

Het hebben van een depressie doet veel met me. Het beperkt me vooral in m’n dagelijkse leven. De wereld is dan, in mijn geval, inktzwart. Ik kom tot niets, voel me geïsoleerd en vooral ook eenzaam. Het hebben van gedachten aan zelfdoding zijn tijdens deze (steeds terugkerende) depressies een vast onderdeel van mijn bestaan geworden. De huidige maatschappij is helaas nog (steeds) niet berekend op het feit dat ook mensen met een “psychische kwetsbaarheid” worden geacht mee te doen; ze is vooral berekend op status en het leveren van prestaties.
Voldoe je niet aan dat beeld, dan val je tussen wal en schip. Exact wat mij is overkomen.

Het is mede daarom mijn missie de taboes rondom (psychische) kwetsbaarheid te doorbreken en vooral open te zijn over wie en hoe je bent. Ik ben de schaamte ruimschoots voorbij en praat makkelijk en vrijuit over hoe dat bij mij werkt. Zo kan ik een ander bewust maken. Maar bovenal is het voor mij belangrijk om onder andere door het delen van mijn verhaal te laten zien dat je juist mét een dergelijke kwetsbaarheid een volwaardig leven kunt leiden. Omdat ieder mens dat waard is.

Lees ook het verhaal over Marie-Jeanne: “Met hart en ziel zet ik mij in voor bespreekbaarheid”

Inzetbaar voor:
Workshops, ervaringsverhalen, interviews, lezingen, masterclasses, gastlessen.

Mijn primaire focus ligt op: leven met depressie en gedachten aan de dood, maar ook eenzaamheid, automutilatie, seksueel geweld, eetstoornissen.

Sensitief zijn en je emoties voelen is sterk en positief. Maar in onze samenleving vinden wij juist het tegenovergestelde. Liever vermijden we onze lastige emoties. We denken dat emoties voelen ons kwetsbaar maakt en soft is en dat sensitief zijn alleen iets is voor vrouwen. Al lange tijd slaan we de plank volledig mis. Onze negatieve houding ten opzichte van voelen heeft grote gevolgen voor onze samenleving.

We vinden het lastig om met tegenslagen om te gaan, van onszelf en van een ander. Er is weinig ruimte om te praten over wat er echt in je leeft, waardoor mensen zich buitengesloten en eenzaam voelen. Dat uit zich in stress, stijgende percentages depressie en zelfmoord, vooral onder jongeren en mannen.

In het onderwijs is er veel aandacht voor ons hoofd en daarin zoveel mogelijk informatie opslaan. Het is net zo belangrijk dat je als kind vaardigheden leert; hoe je kunt omgaan met tegenslagen, met de verschillen tussen mensen, dat je begrijpt wat je voelt en je leert praten over wat er in je omgaat. We hebben meer positieve voorbeelden nodig van volwassenen die over hun eigen gevoelens praten en laten zien dat je zowel sensitief als sterk kunt zijn. Als vrouw én als man.

Door mijn eigen ervaringen te delen, wil ik laten zien dat emoties voelen en praten over wat je voelt heel normaal en gezond is en dat we als sensitief mens (wat we allemaal zijn) gewoon mogen zijn.

Lees ook dit blog van Linda: “Het is tijd dat we kinderen een ander verhaal vertellen”.

Lezingen, presentaties, gastlessen in het onderwijs, lerarenopleidingen, voor ouders. En voor iedereen die geïnteresseerd is in praten over gevoelens en het belang van emotionele gezondheid.

Ik voel een grote motivatie om het taboe en de schaamte over depressie en antidepressiva te helpen verminderen. En er meer openheid en begrip voor te krijgen. Voor lotgenoten én mensen in onze omgeving. In mijn beleving door onze verhalen te vertellen en te laten zien waar we mee worstelen en onze schaamte uit te spreken. Open-up! Laten we het er gewoon over kunnen hebben met elkaar en onze psychische kwetsbaarheid op een luchtige manier bespreekbaar maken. Dat is niet alleen fijn en steunend, het opent zoveel deuren en mogelijkheden!

Lezingen en het schrijven van artikelen, blogs en interviews.

Mijn ambitie is om mensen meer kennis en inzicht te geven omtrent de oorzaken van psychische aandoeningen, zoals burn-out, depressie en post-traumatische stress stoornis. Op zo’n manier dat er meer begrip en minder taboe en/of (zelf)stigma zal zijn omtrent psychische aandoeningen.

Gastlessen en gesprekken (bijvoorbeeld op scholen), evenementen, in overleg ook creatief inzetbaar als workshopleider.

Als psycholoog/psychotherapeut werk ik in de ggz dagelijks met cliënten, familie en collega’s. Ik ben open over mijn eigen psychische kwetsbaarheid (depressie en psychose) naar collega’s en ook naar cliënten en familie als ik denk dat het iets toevoegt aan de relatie/behandeling. Hulpverleners, familie, cliënten, we zijn allemaal gewone mensen, en dus kwetsbaar en weerbaar. Door dit zelf heel duidelijk te laten zien, hoop ik dat ook binnen de ggz stigma, het wij-zij-denken vermindert. Maar het is ook juist vanuit de ggz een belangrijke boodschap naar de maatschappij dat mensen die behandeld worden of werden, mensen zijn zoals jij en ik. Mensen op zoek naar verbinding en zingeving, mensen die mee willen doen, net als jij en ik.

Inzetbaar voor:
Lezing, herstelverhaal, workshop.

Lees ook het verhaal over Clara: “Not done dat ík ooit hulpverlener zou worden”

Mijn ambitie is om jongeren voorlichting te geven over depressie.

Voorlichting en presentaties over depressie.

Het is voor mijn omgeving en mij makkelijker om te zeggen dat ik naar de tandarts moet en drie gaatjes heb, dan vertellen dat ik psychisch kwetsbaar ben. Makkelijker, maar het maakt me niet gelukkiger. Integendeel: het maakt eenzaam. Om dat tegen te gaan wil ik over mijn psychische kwetsbaarheid schrijven en praten. Als ambassadeur werk ik mee aan een samenleving zonder vooroordelen en discriminatie met betrekking tot psychische kwetsbaarheid. Door open te zijn, door mijn verhaal te vertellen, kan ik schaamte verminderen, vooroordelen benoemen, aandacht geven aan de gevolgen van (zelf)stigma en daarmee iets teweegbrengen. Een reactie, een vraag, betekenis, herkenning, begrip of verwarring – alles wat kan leiden tot een dialoog.

Door mijn verhaal te delen verwacht ik dat het makkelijker is voor mensen om zich in mij, in iemand met psychische kwetsbaarheid, te verplaatsen. Ook zullen er mensen zijn die zich wellicht in mijn verhaal herkennen, mensen die ik dan uitnodig om ook open te zijn en zichzelf serieus te nemen. Mijn persoonlijke missie is: laten we als mensen elkaar steunen iets meer mens te mogen zijn.

Gastlessen, lezingen, workshops, een-op-een-gesprekken, interviews, blog/artikel schrijven.

Mijn doel is het bespreekbaar maken van overvallen worden door een psychose op latere leeftijd. Ik heb een training ontwikkeld: Bewust worden van Stigmatisering voor hulpverlening.

Voorlichting, als trainer of gastdocent, onderzoek, koffiegesprekken.

Ik geloof dat ieder mens zich gezien, gehoord en geliefd wil voelen. Door je kwetsbaar op te stellen, te laten zien wat je werkelijk op je hart hebt en bijvoorbeeld open te zijn over een psychische aandoening, kun je steun en begrip ervaren van de mensen om je heen. Die kwetsbaarheid tonen is eng, maar hoe vaker je dit doet, hoe normaler het wordt.

Ik geloof in kinderen en jongeren: hoe eerder je begint met het aanleren van bepaald gedrag, hoe groter de kans dat dit beklijft. Om die reden wil ik kinderen en jongeren vertellen en laten ervaren hoe het is om je kwetsbaar op te stellen, zodat ze hopelijk mogen ervaren dat dit een positieve uitwerking heeft op henzelf en hun omgeving.

Ik ben op het gebied van Jeugd en Onderwijs inzetbaar voor het geven van gastlessen, workshops, trainingen, etc.

Het is mijn missie om de wereld mooier te maken voor en met iedereen. Als ervaringsdeskundige met autisme heb ik last gehad van meerdere psychische problemen. Ik ben mij ervan bewust dat ik hier altijd gevoelig voor zal blijven, ondanks dat ik heel goed met mijn diagnose kan omgaan. Accepteren dat hier ook slechtere dagen bij horen, helpt mij enorm. Sinds ik open en eerlijk durf te zijn over mijn diagnose, gaat het heel erg goed met mij. Daarom vind ik het heel erg belangrijk om stigma tegen te gaan.

Iedereen is uniek en anders en heeft het recht om over problemen te kunnen praten. Mijn ervaring is dat ik juist door het bespreekbaar maken van mijn problemen, ik ook mijn talenten ontdekte. Ik ben hierdoor bezig om mijn eigen onderneming te starten en te doen wat werkelijk bij mij past. Mijn onderneming is ook bedoeld om stigma tegen te gaan door te bloggen, filmen en andere mensen te begeleiden. Hierdoor ben ik extra trots en dankbaar om ambassadeur te zijn.

Lezingen, 1-op-1-gesprekken, blogs schrijven en voor evenementen.

Mijn doel is het tegengaan van (zelf)stigma. Opkomen voor de rechten van de mens.

Voorlichting geven, dialoog voeren.

Op jonge leeftijd werd duidelijk dat ik last heb van dyslexie, ik kon niet meekomen met de kinderen uit mijn klas en op mijn tiende werd bekend dat ik naar LOM-onderwijs mocht. In mijn opvoeding heb ik toen meegekregen dat ik er niets aan kon doen en dat ik me er daarom ook niet voor hoefde te schamen. Dat deed ik dus ook niet, elke dag ging ik met een speciaal busje naar mijn speciale school en daar schaamde ik mij niet voor.

Toen ik ouder werd, kreeg ik te maken met psychische kwetsbaarheden en hierbij heeft mijn opvoeding mij enorm geholpen. Ik kan er niets aan doen dat ik gevoelig ben voor psychische kwetsbaarheden, dus ik hoef mij daar ook niet voor te schamen. Ik ben hierdoor altijd open geweest naar anderen, ik kon mijn verhaal met anderen delen en ik kon de hulp krijgen die ik nodig heb.
Ik zou graag willen dat we in deze samenleving met zijn allen wat meer open durven te zijn over onze kwetsbaarheden, want waarom zou je je schamen? Waarom is het taboe zo groot en waarom zijn er verschrikkelijke stigma’s? Als iedereen zichzelf zou durven zijn en zichzelf zou durven laten zien, zou het leven dan niet veel eenvoudiger zijn? Laten we luisteren naar elkaar, praten, vragen stellen en elkaar de ruimte geven om te zijn wie we zijn. Zonder harde vooroordelen en verschrikkelijke stigma’s.

Iedereen is gelijk, we hoeven niet te vergelijken.

Ik werk binnen de ggz. Hier probeer ik op de werkvloer ook stigma’s tegen te gaan. Daarnaast ben ik master en facilitator van de Honest, Open & Proud-training en workshopbegeleider van Beyond the Label.

Het geven van presentaties, vertellen van mijn verhaal en ervaring met (zelf)stigma, aangaan van een dialoog. Mijn verhaal kan ik ook op een wat meer kunstzinnige en theatrale manier vertellen.

Een maatschappij waarin we net zo omgaan met psychische kwetsbaarheid als met lichamelijke, daar hoop ik op. Openheid draagt daaraan bij. Wanneer ik open ben over mijn eigen psychische kwetsbaarheid werk ook ik daaraan mee. Ook kan dit de ander, die in dezelfde situatie zit, sterken. Je denkt misschien dat je er alleen in staat, maar dat is niet zo. Ik wil zo graag dat iedereen voor vol wordt aangezien en gelijke kansen krijgt. Als het normaal is om over psychische kwetsbaarheden te praten, worden ze normaler in de samenleving. Dit werkt destigmatiserend.

Lees ook het verhaal over Froukje: ‘Psychisch kwetsbaar, je ziet het niet’

Koffiegesprekken, stands bemannen, interviews afnemen.

Als jongere heb ik mezelf vaak eenzaam en somber gevoeld. Door mijn openheid hoop ik jongeren, maar ook volwassen, te laten voelen dat ze er nooit alleen voor staan. Het bespreekbaar maken van en hulp vragen bij, voor mij kwetsbare thema’s, zorgde ervoor dat ik écht mezelf kon zijn, ook op de werkvloer. Dit gun ik ieder ander, in je gezinssituatie, vriendschappen maar ook zeker tijdens het werk. Je hoeft het niet alleen te doen!

Interviews, vertellen van mijn ervarings-/herstelverhaal (depressie/ADHD/middelengebruik/trauma) en gastlessen, lezingen en trainingen met betrekking tot jeugd, kwetsbaarheid en stigmatisering.

Er zijn ongelofelijk veel mensen die vroeg of laat te maken krijgen met een psychische aandoening. Waarom hebben we het er dat gewoon niet over dat het deel uit kan maken van ons leven? Het zou een stuk gemakkelijker zijn (of worden) als we daar open over mogen zijn.

Diverse activiteiten.

Mijn motivatie is dat ik mijn eigen (praktijk)ervaringen wil gebruiken om anderen te helpen. Vooral in het herkennen, erkennen en acceptatie van burn-out en/of depressie. Als ambassadeur voor Samen Sterk zonder Stigma, en daarnaast met mijn eigen bedrijf.

Ik ben inzetbaar voor workshops, presentaties en als dagvoorzitter.

Je kunt (samen)leven met een psychische aandoening. Mijn doelen:

Geen angst voor openheid.

Verbinding maken met elkaar.

Kijken wat we voor elkaar kunnen betekenen.

Gelijkwaardigheid in het contact.

Niet invullen voor een ander maar eerst navragen.

Bespreekbaar maken.

Kwaliteit van leven voor iedereen.

Presentaties, gastlessen, buurtbijeenkomsten en dergelijke

Het is mijn missie om als ervaringsdeskundige naaste het stigma op verslaving aan te pakken en bespreekbaar te maken. Zodat iedereen, niet alleen diegene met een afhankelijkheidsprobleem, maar zeker ook de naasten die er omheen staan zonder angst en schaamte een eerlijke kans krijgen om er open over te zijn in de maatschappij.

Jezelf volledig wegcijferen en de verslaving onbewust bij de ander in stand houden door overmatig zorgen, maakt dat je niet langer meer jezelf bent. Burn-out, depressie en PTSS zijn helaas veel voorkomende aandoeningen bij naasten. Daar ben ik helaas ook niet aan ontkomen en ik ging keihard onderuit toen alle ballen op de grond vielen. Mezelf opnieuw mogen terugvinden door onder andere EMDR was een lange, pijnlijke weg. Vooral het loslaten van overmatig zorggedrag naar anderen toe.

Mijn ervaring met opgroeien en leven met iemand in actieve verslaving deel ik vanuit mijn diepe passie met jou en iedereen die te maken heeft met verslavingsproblematiek. Zodat zij zich kunnen (h)erkennen en vanuit de schaduw in de zon, in alle openheid buitenshuis, mogen stappen.

Lezingen, workshops, psycho-educatie

De acceptatie van mijn psychische kwetsbaarheid en dat die speelt in mijn familie is misschien wel de belangrijkste sleutel tot mijn herstel geworden. Ik maakte er nooit een geheim van wat er speelde bij mijn moeder, broer en mijzelf als er naar gevraagd werd. En toch bleek er nog een groot gat te zitten tussen acceptatie vanuit alleen mijn hoofd, naar omarming ervan vanuit ook mijn hart. En het er naar gaan leven. Lees, goede zelfzorg plegen gelet op mijn kwetsbaarheid en de signalen serieus nemen.

Een mooie quote bij mijn herstelproces vind ik: ‘Het geheim van veranderen: stop met vechten tegen wat je niet meer wilt en richt al je energie al wat je wel wilt.’ Ik heb dus in mijn laatste herstelproces besloten dat ik mijzelf wilde zijn, open over mijn psychiatrische klachten. Ik heb ze veel te lang ver weggestopt. Omdat ik mij ervoor schaamde of er onzeker over voelde. Ze horen echter bij mij, ik heb ze leren accepteren en ik heb er goed mee leren leven. Sterker nog, het is mijn kracht geworden en ik heb sindsdien een stuk minder last van faalangst, perfectionisme en een negatief zelfbeeld. Als ambassadeur bij Samen Sterk zonder Stigma vertel ik uit eigen ervaring wat het is om een psychische aandoeningen te hebben en de vooroordelen waar je dan tegen aanloopt. Ik hoop daarmee anderen te ondersteunen in hun proces om hun kwetsbaarheid te kunnen laten zien, deze te omarmen zodat ze er juist hun kracht van kunnen halen.

Bekijk ook de video over Nanette: ‘Eindelijk mezelf zijn’

Presentaties, trainingen, workshops.

Mijn doel is het doorbreken van taboes omtrent psychische kwetsbaarheden. Ik vind het belangrijk om een brug te zijn van ggz(cliënten) naar de maatschappij. Ik noem mijzelf dan ook wel Hoopverlener en Bruggenbouwer. Samen met mijn man en verschillende ervaringsdeskundigen heb ik een burgerinitiatief op weten te bouwen: samen één te Gorinchem, waar mensen die eenzaam zijn terecht kunnen. We vertellen over stigma’s en kwetsbaarheden en dat we het allemaal waard zijn en meetellen. We geven ook trainingen en workshops. We bieden een luisterend oor en er worden herstelverhalen verteld.

We hebben allemaal wel wat en het mag er zijn. Je bent uniek en door erover te praten met lotgenoten, wordt de angst en stigma minder. Iedereen doet ertoe en iedereen heeft een talent waar anderen weer inspiratie door kunnen krijgen, zo ook bij Samen Sterk. Ik heb mezelf jarenlang verstopt en me geschaamd totdat ik erover ging praten en een boek heb geschreven: Doorbroken taboes door Lana B. Ik zet me ook in voor mensen die vroegtijdig trauma’s hebben opgelopen door misbruik en hierdoor PTSS hebben gekregen. Door mijn eigen kwetsbaarheden weet ik hoe je hiermee kunt omgaan en een zo gelukkig mogelijk leven kunt leven. Ik weet wat het is om in herstel te leven, mijn ervaringen in te zetten en wil mensen met een zelfde soort achtergrond hoop bieden. Het kan. Maak het bespreekbaar.

Lees ook het verhaal over Vicky: ‘Liefde overwint uiteindelijk alles’

Het vertellen van mijn verhaal.

Nadat ik in 1997 na de eerste bevalling depressieve gevoelens doormaakte en in 2008 vijf dagen na de tweede bevalling te maken kreeg met psychotische ervaringen, wist ik dat dit mijn levensmissie zou worden. Ik schreef twee boeken over kraambedpsychose en zette de gelijknamige website op. Al snel kwamen er reacties van andere moeders van waaruit de landelijke Ervaringsgroep Kraambedpsychose is ontstaan.

Vanuit mijn eigen praktijk geef ik geaccrediteerde trainingen aan kraamverzorgenden en gastlessen aan studenten verloskunde van de Hogeschool Rotterdam en aan HBO-verpleegkundigen in het Erasmus MC en het LUMC. Inmiddels begeleid ik nu zelf als hulpverlener moeders met deze klachten via hypnose en coaching. In 2015 zette ik Stichting Me Mam op, een platform voor psychische problematiek rondom zwangerschap. Daarvoor heb ik de Libelle Ster Award ontvangen. In al mijn presentaties loopt het onderwerp stigmatisering er als een rode draad doorheen. Ik maak hulpverleners bewust van hun uitspraken en geef aan welk effect het kan hebben op het herstelproces van een moeder. Het eerste jaar na een bevalling is al zo’n spannende tijd, laat staan dat een moeder te maken krijgt met psychische klachten. Ze kan zich schuldig voelen, geeft aan het gevoel te hebben geen goede moeder te kunnen zijn en voelt zich machteloos. Als men dan ook nog stigmatiserende opmerkingen maakt, dan blijven die uitspraken nog lang bij de moeder hangen. Binnenkort zal de documentaire ‘Ze wist toch waar ze aan begon’ uitkomen, deze gaat over dat stigma.

Lees ook het verhaal over Karin: ‘Open over kraambedpsychose’

Stigmatisering bespreekbaar tijdens congressen.

Nog steeds wordt een psychische kwetsbaarheid vooral als zwakte gezien, met name als het gaat om (betaald) werk. Vaak is die blik niet eens verkeerd bedoeld en willen mensen ‘ons’ graag helpen en behandelen ons zoals zij denken dat het goed is. Ik heb toen ik open werd gemerkt dat het delen van kwetsbaarheid mensen juist zélf kracht, verbinding en meer regie in het leven geeft. Met mijn eigen openheid wil ik in mijn werk als ervaringsdeskundige bij UWV WERKbedrijf Nijmegen mijn lotgenoten steunen in de zoektocht naar wat zij van zichzelf willen laten zien. Ook bestrijd ik stigma’s door open samen te werken met mijn collega’s in de dienstverlening aan klanten. En natuurlijk zijn er ook collega’s die lotgenoten blijken. Mijn ervaring is dat een goed verhaal pas pakkend wordt als er kwetsbaarheid in zit. Want het geheim is: niemand is onkwetsbaar!

Met presentaties, workshops en gastlessen hoop ik zoveel mogelijk mensen te bereiken, onder andere door mijn herstelverhaal te delen over het belang van openheid op de werkvloer. Op dit moment ben ik beperkter inzetbaar door m’n (overigens inspirerende) werk bij UWV Nijmegen. Toch maak ik, voor zover ik dit kan combineren, graag een uitzondering voor aanvragen die te maken hebben met het raakvlak van psychische kwetsbaarheid, vooroordelen, openheid en (de weg naar) werk. Dit het liefst in mijn woon- en werkomgeving Nijmegen.

Lees ook het verhaal over Marieke: ‘Open zijn is heel spannend, maar vooral zó bevrijdend’

Presentaties, workshops en gastlessen

Als we allemaal met een psychische aandoening te maken krijgen, zelf of in ons naaste omgeving, is het raar dat er zoveel negatieve vooroordelen over bestaan. Maar vooroordelen zijn ook heel erg helpend en daarom hou ik van vooroordelen. Bewustwordingsbevordering daarover vind ik een fijne uitdaging in mijn werk als ambassadeur. Ikzelf heb veel geluk gehad – naast alle pech die ik in mijn leven heb ervaren – en ik ben me ervan bewust dat dat geluk vooral te maken heeft met positieve vooroordelen die mensen over mij vormen. Maar wat nou als je dat geluk niet hebt…?! Hoe leef je dan met je psychische aandoening en kwetsbaarheid?!

Lees ook het verhaal over Mirjam: ‘Geen wereld zonder stigma’

Theater, trainingsacteren, presentaties, workshops, interactie.

Mijn doel is om de stigma’s rondom psychische kwetsbaarheid bespreekbaar te maken. Ik wil mensen te laten zien dat je je niet hoeft te schamen voor het feit dat je anders bent. En zeker niet meer of minder bent dan een persoon die ‘normaal gezond’ is.

Lees ook het verhaal over Remco: ‘Overkoken van negatieve gevoelens’

diverse activiteiten.

Mijn doel is dat mensen elkaar weer gaan zien. Echt de verbinding maken, met zichzelf en elkaar. Ik draag graag bij aan een stuk bewustwording; dat mensen met een psychische kwetsbaarheid gezien worden als ‘meer’ dan hun ziekte. Mensen met een psychische kwetsbaarheid kunnen herstellen en sterker ‘uit de strijd’ komen. Kunnen we zien wat er (nog) wel is?

Lees ook het verhaal over Jessica: ‘Beoordeel me op wat ik wél kan’

Interviews, workshops, lezingen. Eigenlijk voor diverse zaken. Mijn focus ligt op stigma en werk.

Mijn doel is een samenleving waarin iedereen open kan zijn over zijn/haar psychische kwetsbaarheden. Ik draag daar mijn steentje aan bij met mijn boeken, lezingen en presentaties.

Lees ook het verhaal over Ronald: ‘Afwijkend gedrag is oké’

Ronald schreef onder andere het boek ’40 dagen 40 angsten’.

Het geven van presentaties in de ruimste zin van het woord, zolang het maar destigmatiserend is.

Het gaat mij om bevorderen van openheid, bespreekbaarheid en om bewustwording rondom psychische klachten. Stigma werkt naar binnen toe en belemmert je herstel enorm. Mijn omgeving ging mij bijvoorbeeld anders zien toen ik een diagnose kreeg en ik mezelf vervolgens ook. Het stempel van de diagnose had uiteindelijk een grotere impact op mijn leven dan de klachten zelf, die daardoor weer toenamen met een neerwaartse spiraal als gevolg. Hierdoor is het ook weer moeilijk om weer aan te haken in de maatschappij. Het ligt vaak aan de schaamte: mensen durfden mij niet meer te vragen hoe het met me ging. Omgekeerd durfde ik niet te zeggen waar ik mee worstelde en wat ik nodig had om me goed te voelen. Het bespreekbaar kunnen maken van psychische aandoeningen of klachten is dus essentieel om zo het taboe te doorbreken en het onderwerp te normaliseren, net zoals dat gebeurt met lichamelijke klachten. Natuurlijk heb je ernstige en lichtere vormen, maar het is net zo menselijk. Als we dat inzien met zijn allen, is er nog zoveel mogelijk!

Lees ook het verhaal over Paola: ‘Bespreekbaarheid op het werk is essentieel’

Presentaties, lezingen, workshops, projecten, symposia vanuit ervaringsdeskundig perspectief

Via muziek en ervaring wil ik een inspiratiebron zijn voor eenieder. Ik tracht met mijn muziek een grote, internationale doelgroep te bereiken en daarin een emotional rollercoaster ervaring te geven. Via mijn ervaringen deel ik hoe het voor mij is geweest en relativeer ik de kwetsbaarheid bipolair naar een bespreekbaar niveau.

Lees ook het verhaal over Daan: ‘Mijn “stoornis” probeer ik ook als een gave te zien’

Lezingen, optredens, evenementen, interviews voor radio, tv en magazines.

Het is schrijnend dat er nog steeds een stigma op psychische klachten rust. Ik zet me in om mentale aandoeningen bespreekbaar te maken in de hoop dat de maatschappij over twintig jaar niet anders over mentale – dan fysieke klachten denkt.

Lees ook het verhaal over Annemiek: ‘Ik kan een leuk persoon zijn mét psychische klachten’

Gastlessen, presentatie, meedenken over kwesties

Zelfstudie naar mijn kern en de interactie met alles om mij heen maakte na 50 jaar innerlijk weten, ervaren, voelen en doorgeven dat mijn kijk op het leven mijn passie is. Mijn roeping is verbinding op alle lagen van de mens, als binnen onze cultuur en maatschappij creëren en zelfs te ontwerpen.

Ik ben een hoogsensitief gevoelsmens. Ik voel intenties, behoeften en verlangens van niet alleen mensen, maar ook van dieren en zelfs van planten, bomen en plekken. Deze masterdegree in voelen die ik ervaar deel ik graag met jou. Binnen profit en non-profit organisaties. Om vanuit dit hoge perspectief psychische diversiteit te gaan zien vanuit een ander perspectief. Ik zet mijn kennis nu in binnen de gemeenten Rotterdam en Almelo en binnen mijn werk als sferologe bij mijn eigen ontwerpbureau Begane Grond en sinds kort ook binnen de retail.

Lees ook het verhaal over Angelique: ‘Sfeer kun je voelen, maar ook zien!’

Interactieve workshops, lezingen, spreken in het openbaar, grafische vormgeving en bovendien als sferologe.

Kernwoorden: inclusieve samenleving, talentontwikkeling, destigmatisering

Als activeringscoach van mensen met een psychiatrisch heden of verleden , voelt ambassadeur Mike zich verbonden met de doelgroep: ‘Het is mij overkomen. Het kan jou ook overkomen. Daarmee is je leven toch niet afgelopen?!’

Lees ook het verhaal over Mike: ‘Verplicht iets doen met je talenten’

Koffiegesprek, interview, voorlichting, hoorcollege, gespreksleider

Ik wil graag laten zien dat leven en werken met een chronische psychische aandoening niets in de weg hoeft te staan. Mijn psychische kwetsbaarheid hoort bij mij, net zoals mijn bril bij mij hoort. Ik heb mijn leven er op moeten aanpassen op sommige gebieden, maar dat heeft juist ruimte gegeven om andere dingen te ondernemen. Ik wil graag vertellen over persoonlijkheidsstoornissen en in het bijzonder persoonlijkheidsstoornissen met een angstige inslag. Deze zijn vaak onzichtbaar voor de buitenwereld, kennen een hoge ziektelast en een vaak chronisch karakter, omdat het vinden van juiste hulp lastig is. Verder vertel ik graag over angst- en stemmingsstoornissen, al dan niet seizoensgebonden.

• Lees ook het verhaal over Laura: ‘Kwetsbaar? Het is een onderdeel van me, net als mijn bril’
• Laura schrijft voor het blog dsmmeisjes.nl en is een van de auteurs van ‘Het mens achter de labels’, een boek dat tot stand gekomen is dankzij een aantal schrijvers van dit blog.

Presentaties, masterclasses, workshops, gastlessen en -colleges, mediaoptredens, schrijven van bijdrages.

Stigma doet zo veel onrecht aan mensen die het toch al zwaar (kunnen) hebben. Stigma doet pijn! Openheid en bespreekbaarheid leiden tot begrip, is mijn ervaring. Daar wil ik me graag voor inzetten. Door openheid te geven en inzicht over psychische aandoeningen te vergroten, wil ik graag helpen om stigma te verminderen en mensen bewust maken van de impact van stigma. Onderdeel te zijn van deze beweging maakt me trots.

Lees meer over Lianne: ‘Blijf kijken naar mij als mens’

Koffiegesprekken, presentaties, workshops

We gaan vanaf nu iedereen respectvol behandelen. Het uitgangspunt is nieuwsgierigheid om bij elkaar het beste naar boven te halen. Er is een leven na het stempeltje, er is een leven na het buitensluiten. Er is leven en daar hebben we iedereen bij nodig.

Een-op-een gesprekken. Presentaties. Lezingen. Workshop. Inspiratie. Zie ook www.vierdeverschillen.nl

Mijn werkgever, ProRail, is een grote, technische organisatie. Bespreekbaar maken van psychische aandoeningen gaat niet vanzelf. Ik wil graag ondersteunen in een open organisatie waar medewerkers, collega’s en managers open en kunnen transparant zijn.

Stigma's binnen werksituatie bij grote organisaties, samenwerking met HRM

In mijn herstel heb ik gemerkt dat openheid het verschil maakte. Ik ben van schaamte naar openheid gegroeid. Ik merk hoe ik ieder jaar weer terugkijk en zie wat ik heb geleerd. Je voelt dat je groeit in herstel en dat je ervaringen delen ertoe doet. Je helpt andere een stap te zetten door open te zijn.

Het vertellen van mijn ervaringsverhaal over (zelf)stigma.

Mijn doel is het bespreekbaar maken van psychische aandoeningen binnen de politie. Zelf heb ik PTSS. De bespreekbaarheid daarvan staat nog in de kinderschoenen.

Joeri schreef over zijn ervaringen het boek ‘Van diender tot patiënt’.

Lezingen en presentaties binnen allerlei organisaties.

Door zelf open te zijn over mijn psychische kwetsbaarheid en mijn herstel, hoop ik stigma’s te doorbreken en mensen uit te nodigen met elkaar in gesprek te gaan over (hun eigen) psychische kwetsbaarheid. Om zelf het goede voorbeeld te geven, ben ik onlangs “uit de kast” gekomen op facebook. De hartverwarmende reacties die ik op mijn bericht heb gekregen, geven mij de drive om ook voor onbekend en breed publiek mijn verhaal te gaan vertellen.

Voorlichting door middel van het vertellen van mijn eigen ervaringsverhaal op scholen (hbo, universiteit, middelbare school), bij gemeentes, aan ggz-medewerkers etc. Ook inzetbaar als ervaringsdeskundige bij psycho-educatie.